Poezja ujawniająca się w ciszy, na rozpadających się ścianach, pośród kawałków potłuczonego szkła. Dupire i Richeux mówią: Pojechaliśmy tam żeby tchnąć życie w zakurzone dźwięki maszyn, żeby zamieszać w pamięci starych bułgarskich fabryk, porzuconych wiele lat temu.Zobacz pełny opis